اثر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش های صحرایی نر

مقدمه: چندین فاکتور مختلف از جمله دوپامین بر جذب غذا و اشتها اثر می گذارند. رهایش دوپامین از نورون های دوپامینرژیک با رهایش اسیدآسکوربیک همراه است. هسته ی آکومبنس نیز به وسیله ی ارتباطات آناتومیکی مستقیم و غیر مستقیم با هیپوتالاموس جانبی در کنترل رفتارهای تغذیه ای موثر است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر، 35 سر موش صحرایی نر از نژاد nmri به 5 گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه های کنترل، شاهد (دریافت کننده ی حلال) و اسیدآسکوربیک. پس از بی هوشی حیوانات، کانول گذاری دو طرفه در پوسته ی هسته ی آکومبنس با ویژگی های میلی متر 7/1 = ap، میلی متر 8/0± = la از برگما و میلی متر 6/5 dv= از سطح جمجمه انجام گرفت. بعد از یک هفته دوره ی بهبودی، اسیدآسکوربیک با سه دوز مختلف (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) در سه گروه به صورت روزانه با حجم یک میکرولیتر و به مدت چهار روز تزریق گردید. میزان غذای دریافتی هر 24 ساعت یک بار و تغییرات وزن پس از پایان دوره ی چهار روزه اندازه گیری شد. یافته ها: تزریق دوزهای اسیدآسکوربیک (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) به درون هسته ی آکومبنس، موجب کاهش معنی دار (01/0>p) دریافت غذا گردید. اگرچه به طور نسبی کاهش وزن بدن مشاهده شد، ولی در هیچ یک از دوزها این کاهش معنی دار نبود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس، به احتمال زیاد با اثر بر مراکز کنترل سیری و گرسنگی در هیپوتالاموس در کنترل وزن و دریافت غذا نقش ایفا می کند.